Het Danspaleis: tankstation van levensvreugde

Van DJ in hippe clubs en poppodia, tot PlaatjesDraaier (PD) in zorgcentra en buurthuizen. Suna Duijf maakte een bijzondere carrièreswitch toen ze in 2012 Het Danspaleis oprichtte. Een die veel mensen misschien een beetje gek in de oren klinkt. Tótdat ze haar horen vertellen waarom.

“Ik kwam als DJ op allerlei plekken. Van Paradiso tot de plaatselijke voetbalclub. Maar toen een vriendin me vroeg om op de 75ste verjaardag van haar moeder te draaien, stond ik even raar te kijken”, lacht Suna. “Natuurlijk hielp ik graag, maar wat moest ik dan voor muziek draaien? Ik had eigenlijk geen idee.”

Samen met de jarige jet dook Suna in de wereld van muziek uit haar jeugd. “Ik zag hoe de ene na de andere herinnering bij haar bovenkwam. Over dansfeestjes in het plaatselijke café op zondag. Over eerste liefdes en oude vrienden. Prachtig vond ik dat.” Het verjaardagsfeest zelf werd een daverend succes. “Binnen tien minuten stond de hele dansvloer vol. En niet alleen met kinderen en kleinkinderen. Nee, juist ook de senioren doken de dansvloer op. Zij hadden zo’n plezier. Dat gunde ik alle ouderen in Nederland wel.”

Ouderwets gezellig dansfeest voor senioren
Zo werd de verjaardagsfuif van een oudere dame een inspiratiebron voor Het Danspaleis: een rondreizend dansfeest, speciaal voor senioren. “We trekken inmiddels al meer dan vijf jaar het land door met een groep vrijwilligers, een ouderwets feestdecor en onze discomobiel vol plaatjes uit de jaren 40 en 50 en 60. Zo creëren we echt de sfeer van een dansfeest van vroeger. Van Amsterdam tot Den Bosch: we komen bijna overal.” Hoeveel dansfeestjes Suna ook organiseert, het gaat nooit vervelen. “Elk Danspaleis heeft iets unieks. Soms sta ik in een zaaltje met mensen die stug blijven zitten en denk ik, ‘Komt het hier wel goed?’, en even later gaat het dak eraf.”

Het allermeest geniet Suna van wat muziek bij mensen teweeg brengt. “Laatst draaide ik een soulrocknummer, waar een Indonesische vrouw helemaal op losging met een traditionele dans. Zó bijzonder. Er kwam echt iets naar boven wat je anders nooit zou zien.” Dat bijzondere effect van muziek merkte Suna ook bij een van de Danspaleizen van Wooninc. “Een man vroeg het lievelingsnummer van zijn overleden vrouw aan. Een liedje van Pat Boone. Dat nummer weer horen, bracht hem zoveel vreugde. In gedachten swingde hij weer met haar over de dansvloer. Zo ontroerend.”

Tankstation van levensvreugde
De bijnaam van Het Danspaleis is ‘tankstation van levensvreugde’. De benzine? Dat is de muziek! En die levensvreugde haalt het beste in mensen naar boven. “Dan staat iemand op uit zijn rolstoel om een schuifelend dansje te wagen. Terwijl een geschrokken verzorger roept dat meneer al jaren niet meer zelf gelopen heeft. Dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn, maar het gebeurt écht. Keer op keer. Muziek maakt iets los. Een soort spiergeheugen waardoor mensen ineens weer veel meer kunnen.”

Natuurlijk kan niet iedere senior swingen op Doris Day en Glen Miller. Maar ook als je niet kunt dansen, kan je volop te genieten. “Toen ik net begon, kwam er een man in een elektrische rolstoel naar Het Danspaleis. Hij vroeg La Comparsa van ZZ en de Maskers aan. Ik zette het plaatje op, en hij liet zijn rolstoel helemaal zakken tot hij languit lag, met zijn ogen dicht te genieten van het nummer. Voor mij een heel bijzonder moment. Het laat echt zien wat muziek met mensen doet.”

De kracht van vrijwilligers
Muziek en beweging doen een mens veel goed, dat staat buiten kijf. Maar ouderen op de dansvloer krijgen? Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. “Vaak zijn mensen in het begin heel terughoudend,” lacht Suna. “Dan zeggen ze ‘Leuk, een dansfeest. Wie gaat er dansen?’. Als ik reageer met ‘U gaat dansen’, dan is het antwoord bijna altijd ‘Oh nee, echt niet hoor!’. Maar even later staan ze tóch op de dansvloer.”

Volgens Suna zijn de Danspaleis-vrijwilligers hierin het geheime wapen. “We geven alle vrijwilligers een training contact maken. Onze vaste vrijwilligers, maar ook vrijwilligers die maar een of twee keer meedoen. Zoals de medewerkers van Wooninc. Wat het beste werkt? Mensen een plaatje laten aanvragen en ze dan ophalen voor een rondje op de dansvloer.” 

Jong ontmoet oud op de dansvloer
Suna vindt het vooral leuk om te zien dat ook heel veel jongeren interesse hebben in deze vorm van vrijwilligerswerk. “Ik was zelf 35 toen ik het eerste Danspaleis organiseerde. Niet superjong, maar toch zat er een flinke leeftijdskloof tussen mij en de bezoekers. Ik vond het zó ontzettend leuk. En ik merk dat heel veel jonge mensen net zoveel plezier hebben in contact maken met ouderen.”

Niet gek, volgens Suna: “Ouderen hebben volop te bieden. Ze kunnen de prachtigste verhalen vertellen en je een heel ander perspectief bieden. Ik geloof ook in die manier van relaties bouwen. Het is gelijkwaardig. Voor iedereen valt er iets te halen.

Grootse toekomstplannen
Als we Suna vragen wat ze het liefst wil bereiken, is ze stellig: “Ik wil dat de manier waarop we ouderen raken met dansen en muziek nog bekender wordt, zodat we die in heel Nederland kunnen toepassen. Zo wil ik de levensvreugde van ouderen verhogen en eenzaamheid aanpakken.” Daarnaast wil Suna graag nog meer gaan samenwerken met andere partners en organisaties. “Eenzaamheid is een groot probleem, dat los je niet in je eentje op. En ook niet met één Danspaleis. Daarom hopen we dat we op veel plekken in het land regelmatiger Danspaleizen kunnen organiseren.”

Dat daar behoefte aan is, blijkt wel uit de Danspaleis-fanclubs die ontstaan. “In Amsterdam en Rotterdam hebben we een hecht groepje fans dat bijna alle Danspaleizen afgaat. Een clubje Rotterdamse ouderen is zelfs wel eens naar Amsterdam gekomen toen we daar draaiden. Maakten ze er samen een dagje uit van, hoe leuk is dat? Zo’n nieuwe sociale cirkel verricht echt wonderen voor senioren. Dat geeft mij heel veel voldoening, en ook volop energie om door te gaan.”